دست بردن دانشمندان ژاپنی در نظریه ماده تاریك هاوكینگ!
به گزارش دیجیتالر دانشمندان ژاپنی در مطالعه اخیرشان با استفاده از چند تلسكوپ قوی توانستند تا حدی در نظریه ماده تاریك ˮاسیتون هاوكینگˮ دانشمند فقید بریتانیایی دست ببرند!
به گزارش دیجیتالر به نقل از ایسنا، یكی از نظریه های كلیدی استیون هاوكینگ در مورد سیاهچاله ها توسط داده های یك تلسكوپ فوق العاده قوی، تا حدودی تضعیف شده است!
ژاپنی ها اخیراً با استفاده از تلسكوپ های قدرتمند تصاویر شگفت انگیزی از آسمان شب ثبت كرده و موفق به دریافت شواهدی شده اند كه نشان داده است "ماده تاریك" (dark matter) از سیاهچاله های كوچك قدیمی تشكیل شده است.
هاوكینگ و بعضی از همكارانش در دهه ۱۹۷۰ میلادی استدلال كردند كه "بیگ بنگ" امكان دارد از سیاهچاله های كوچك بسیاری كه هر كدام به اندازه یك پروتون هستند، به وجود آمده باشد. پروتون ها كشش گرانشی زیادی بر روی دیگر اجرام جهان هستی دارند.
نظریه دانشمندان ژاپنی به توضیح ایده "ماده تاریك" یا پدیده ای كه موجب می شود همه اجسام در جهان ما، تحت تأثیر نیروهای نامرئی، بچرخند و یا حركت كنند، می پردازد.
"ماساهیرو تاكادا" (Masahiro Takada) و تیم وی در "مؤسسه فیزیك و ریاضیات كاویلی دانشگاه ژاپن" (IPMU) از دوربین دیجیتال" The Hyper Suprime-Cam " در"تلسكوپ سوبارو" در هاوایی برای جستجوی این "سیاهچاله های اولیه" اسرارآمیز استفاده كردند تا نظریه هاوكینگ را مورد بررسی قرار دهند. تلسكوپ سوبارو (Subaru Telescope) نام یكی از بزرگ ترین و قوی ترین تلسكوپ های نوری واقع در رصدخانه "مونوكی" است كه در هاوایی قرار گرفته است. سیاهچاله های اولیه یك طبقه صرفاً فرضی از سیاهچاله ها هستند و اعتقاد بر این است كه مدت كمی سپس "بیگ بنگ "شكل گرفته اند. بر طبق یك نظریه كه استیون هاوكینگ در سال ۱۹۷۲ مطرح نمود، این سیاهچاله ها می توانند مسئول ایجاد ماده تاریك جهان باشند.
میدان گرانشی یك سیاهچاله به قدری قوی است كه هیچ چیز حتی ذرات زیر اتمی یا تابش الكترومغناطیسی (به عنوان مثال نور) باز نمی توانند از آن فرار كنند.
در حالیكه سیاهچاله های فوق العاده ای همانند سیاهچاله " Pōwehi " كه تصویر آن برای اولین بار توسط تلسكوپ "افق رویداد" ثبت و اخیراً انتشار یافت، دارای یك حلقه از گازهای آتشین هستند، چاله های كوچك تر تقریباً نامرئی هستند.
كشف سیاهچاله های اولیه، به سبب اندازه های كوچك آنها، خیلی مشكل است.
برای به دام انداختن سیاهچاله ها، دانشمندان می بایست تمام هستی را به منظور به دست آوردن شواهدی از مكانی كه نور را خم می كند و در نزدیكی سیاهچاله قرار دارد باز بررسی نمایند. این پدیده " ریزهمگرایی "( microlensing) نام دارد.
ریزهمگرایی گرانشی (Gravitational microlensing) پدیده ای نجومی برمبنای همگرایی گرانشی است كه با آن می توان اجرام نجومی را، مستقل از نوری كه از آنها تابیده می شود، شناسایی كرد. با روش های رصدی عادی تنها می توان اجرام بسیار پُر نور مانند ستاره ها را آشكار كرد، ولی با ریزهمگرایی گرانشی می توان اجرام كم نور یا حتی تاریك را هم رصد كرد.
تلسكوپ ها با ثبت تصاویر ستاره ها طی چند بازه زمانی، به دنبال بررسی رویدادهای ریزهمگرایی هستند. اگر یك سیاهچاله در مقابل این ستاره ها عبور كند، ستاره ها به سبب نوردهی تحریف شده، برق می زنند.
هر چه این عمل برق زدن ستاره ها سریع تر صورت گیرد به این معناست كه سیاهچاله ها كوچك تر هستند.
دانشمندان ژاپنی طی این مطالعه با استفاده از "دوربین نصب شده Hyper Suprime-Cam بر روی تلسكوپ سوبارو" موفق به ثبت یك تصویر از "كهكشان آندرومدا" (Andromeda galaxy) شدند.
كهكشان آندرومِدا (Andromeda Galaxy)، یك كهكشان مارپیچی واقع در صورت فلكیِ آندرومدا است كه حدود ۲٫۵ میلیون سال نوری از كهكشان راه شیری فاصله دارد. آندرومدا نزدیك ترین كهكشان به كهكشان راه شیری است.
تاكادا و تیم او توانستند در یك شب كه آسمان درخشان و صاف بود، طی ۷ ساعت، ۲۰۰ تصویر از كهكشان مذكور ثبت كنند. آنها سپس ثبت تصاویر، آنها را مورد بررسی قرار دادند تا دریابند كدامیك از ستاره ها برق می زنند.
نتایج بررسی ها تنها یك نمونه از ریزهمگرایی را نشان داد. بنابر گفته دانشمندان اگر نظریه هاوكینگ صحیح بود و سیاهچاله های اولیه تعداد زیادی ماده تاریك را ایجاد كرده باشند، آنگاه ما باید حدود ۱۰۰۰ سیگنال ریزهمگرایی می دیدیم.
البته قصد دانشمندان طی این مطالعه رد نظریه نبود بلكه با انجام این كار تنها نظریه ماده تاریك تاحدودی تضعیف شد.
این تیم تحقیقاتی همچنان به انجام بررسی های بیشتر می پردازد تا شواهد بیشتری از این سیاهچاله های كوچك باستانی پیدا كند.
یافته های این مطالعه در مجله" Nature Astronomy "منتشر شد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب