روی موش ها انجام شد
مهندسی موفقیت آمیز یک باکتری برای مبارزه با سرطان
به گزارش دیجیتالر، دانشمندان دانشگاه «استنفورد» با موفقیت باکتری هایی را برای مبارزه با سرطان در موش ها مهندسی کرده اند و الان برنامه هایی برای آزمایش های انسانی آن در چند سال آینده در دست دارند.
به گزارش دیجیتالر به نقل از ایسنا و به نقل از انگجت، پژوهشگران در دانشکده پزشکی دانشگاه «استنفورد» به کشف امیدوارکننده ای دست یافته اند که می تواند در آینده به درمان های جدیدی برای سرطان منجر شود.
آنها آزمایشاتی را انجام داده اند که در آن ژنوم میکروب ها و باکتری های پوستی را برای مبارزه با سرطان تغییر داده اند. این میکروب های تغییر یافته روی موش های مبتلا به سرطان تزریق شدند و مشاهده شد که تومورها آغاز به از بین رفتن کردند.
این باکتری، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس(Staphylococcus epidermidis) نام دارد که از پوست موش گرفته شده و برای تولید پروتئینی تغییر یافته که سیستم ایمنی را با عنایت به تومورهای خاص تحریک می کند.
به نظر می آید این آزمایش، موفقیت قابل ملاحظه ای بوده است، چونکه باکتری های اصلاح شده انواع تهاجمی سرطان متاستاتیک پوست را بعد از اعمال از بین می بردند. نتایج هم بدون هیچ گونه التهاب قابل توجهی به دست آمد.
دکتر مایکل فیشباخ دانشیار مهندسی زیستی در استنفورد می گوید: این روش تقریبا جادویی به نظر می رسد. این موش ها تومورهای بسیار تهاجمی داشتند که رشد می کردند و ما به آنها یک درمان ملایم دادیم و به آسانی یک سواب از باکتری برداشتیم و آنرا روی موی سرشان مالیدیم.
این یک گریز دیگر به دنیای میکروبیوم ها و همه باکتری هایی است که در آنجا زندگی می کنند. این روزها میکروبیوم روده خیلی از اخبار را به خود مختص کرده است، اما نباید از این حقیقت غافل شد که پوست هم میزبان میلیونها میلیون باکتری، قارچ و ویروس می باشد و هدف این موجودات اغلب ناشناخته است.
دانشمندان در این مطالعه دریافتند که سلول های استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس سبب تولید سلول های ایمنی به نام سلول های CD8 T می شوند.
اساساً پژوهشگران این باکتری را در اختیار گرفتند تا سلول های CD8 T را که آنتی ژن های خاص را هدف قرار می دهند، تولید کنند. در این مورد، آنتی ژن ها در ارتباط با تومورهای سرطان پوست بودند.
ازاین رو هنگامی که سلول ها با یک تومور مشابه مواجه گشتند، آغاز به تکثیر سریع و کوچک شدن توده یا خاموش کردن کامل آن کردند.
فیشباخ می گوید: مشاهده ناپدید شدن آن تومورها بخصوص در محلی دور از محل استفاده از باکتری، تکان دهنده بود. به صورتی که مدتی طول کشید تا باور نماییم که واقعا این اتفاق درحال رخ دادن است.
مانند تمام درمان های درحال رشد سرطان، احتیاط های سنگینی در این مورد هم وجود دارد. اول از همه این که این آزمایش ها روی موش ها انجام شده است. انسان ها و موش ها از لحاظ بیولوژیکی از بسیاری جهات به هم شبیه هستند، اما خیلی از درمان هایی که روی موش ها کار می کنند، روی انسان متفاوت عمل می کنند.
پژوهشگران دانشگاه «استنفورد» هنوز نمی دانند که آیا استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس سبب ایجاد پاسخ ایمنی در انسان می شود یا خیر. با عنایت به این که پوست ما مملو از ریزموجودات است، ازاین رو امکان دارد احتیاج به یافتن میکروب دیگری برای تغییر و مهندسی باشد. همینطور این روش برای درمان تومورهای سرطان پوست طراحی شده و به صورت موضعی اعمال می شود و باید دید که آیا مزایای آن به سرطان های داخلی هم می رسد یا خیر.
با عنایت به این نکات، پژوهشگران دانشگاه «استنفورد» می گویند که انتظار دارند آزمایش های انسانی این روش در چند سال آینده آغاز شود، باآنکه آزمایش های بیشتری هم بر روی موش ها و هم بر روی حیوانات دیگر پیش از ادامه کار با انسان ها مورد نیاز است.
دانشمندان امیدوارند که این درمان در نهایت بتواند علاوه بر سلول های سرطانی به انواع بیماری های عفونی هم رسیدگی کند.
منبع: دیجیتالر
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب