شناسایی سکونتگاه پنهان زیرزمینی یونان باستان با پرتوهای کیهانی!
دیجیتالر: باستان شناسان با بهره گیری از یک روش جدید و با بهره بردن از پرتوهای کیهانی و لیزر موفق شدند سکونتگاه های پنهان و ناشناخته زیرزمینی 2500 ساله را در شهر ناپل ایتالیا شناسایی کنند.
به گزارش دیجیتالر به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، یک پژوهش جدید نشان میدهد که سکونتگاهی متعلق به دوران روم باستانی در زیر شهر ناپل ایتالیا وجود دارد. این سکونتگاه ۲۵۰۰ ساله با کمک پرتوهای کیهانی و لیزر کشف شد.
بقایای کشف شده متعلق به یونانیان و دخمه های مسیحیان است که حدود دو هزار سال پیش در دوران رومیان در این منطقه زندگی می کردند.
زمانی معابد، یک میدان و مقبره های زیرزمینی گوناگون این منطقه را شلوغ کرده بودند. منطقه ای که حالا به نام ناپل شناخته می شود در ابتدا به نام کوما(Cumae) شناخته می شد، اما در حدود سال ۶۵۰ پیش از میلاد به نئاپولیس(Neapolis) تغییر نام داد.
بر طبق این مطالعه، پژوهشگران مدت ها گمان می کردند که سکونتگاه های زیرزمینی یونان باستان در زیر خیابان های این شهر پنهان شده است، اما نتوانسته بودند همه آنها را پیدا کنند.
در این مقاله پژوهشی که در مجله Scientific Reports انتشار یافته آمده است: بخش کوچکی از این گنجینه دیرینه شناسی به لطف ساختارهای زیرزمینی مانند مخازن آب تولید شده از قرن شانزدهم یا پناهگاه های تولید شده در طول جنگ جهانی دوم که بطور تصادفی از لایه های فرهنگی باستانی عبور می کنند، قابل دسترسی است.
استفاده از تکنیک میوگرافی
این گروه پژوهشی به لطف تازه ترین نوآوری حالا توانسته است بدون نیاز به حفاری در خیابان های شهر ناپل، زیر پوست این شهر را ببیند.
طبق این مطالعه، این مکان، هیپوژیا یا اتاق های تدفین افراد ثروتمند مربوط به دوره هلنیستی یونان(قرن ششم تا سوم پیش از میلاد) را در خود جای داده است. همین طور دارای مقبره هایی از دوره روم باستان(از قرن دوم تا چهارم بعد از میلاد) است.
این مقبره ها حدودا در عمق ۱۰ متری زیر خیابان های ناپل قرار دارند که نشان میدهد یافتن آنها دشوار بوده است.
بدین سبب باستان شناسان از روشی موسوم به میوگرافی(muography) برای شناسایی این محل زیرزمینی ناشناخته استفاده کردند.
واژه میوگرافی از ترکیب واژگان میون و توموگرافی(برش نگاری) پدید آمده است.
میون یک ذره زیر اتمی و اساسی ترین عامل سازنده جهان است. گفته می شود میون ها شبیه به الکترون ها اما سنگین تر هستند و توسط پرتوهای کیهانی در جو زمین تولید می شوند. این ذرات می توانند از میان ساختارهای سخت مانند دیوارها و سنگ ها بگذرند.
اعمال واکنش در این ذرات بصورت نیروهای گرانشی و الکترومغناطیسی و همین طور نیروهای ضعیف هسته ای است. این ذرات دارای پاد نیز هستند. عمر این ذرات اغلب بیش از ۲.۲ میکروثانیه نیست.
میون با جذب الکترون می تواند اتم میونیوم(Muonium) را بسازد که شعاع آن حدودا برابر با هیدروژن است. بنا بر این تابحال این ذرات در اتم دیده نشده اند.
برش نگاری یا توموگرافی(Tomography) نوعی تصویربرداری سه بعدی است. در برش نگاری، تصویری که به دست می آید تنها سایه دوبعدی از حجمی سه بعدی نیست، بلکه عکس برشی از حجم است که ممکنست در هر یک از سه جهتِ فضا باشد. شناخته شده ترین برش نگاری، برش نگاری کامپیوتری یا سی تی اسکن است که فیزیکدان انگلیسی گودفری هاونسفیلد در سال ۱۹۷۲ آنرا برای کاربرد در پزشکی پیشنهاد کرد و در سال ۱۹۷۹ جایزه نوبل پزشکی را برای او به ارمغان آورد.
بدین سبب «توموگرافیِ میون» یا میوگرافی، روشی است که از میون های پرتوی کیهانی برای تولید تصاویر سه بعدی از حجم ها با بهره گیری از اطلاعات موجود در پراکندگی کولن(Coulomb) میون ها استفاده می نماید.
از آنجا که میون ها بسیار عمیق تر از پرتوی ایکس نفوذ می کنند، میوگرافی می تواند برای تصویربرداری از مواد بسیار ضخیم تر از توموگرافی مبتنی بر اشعه ایکس مانند سی تی اسکن استفاده گردد. شار میون در سطح زمین به شکلی است که یک میون واحد از ناحیه ای به اندازه دست انسان در هر ثانیه عبور می کند.
کارشناسان می توانند شار این ذرات، یعنی ذرات میون موجود در یک منطقه خاص را در طول زمان با بهره گیری از تکنیک میوگرافی اندازه گیری کنند. در نتیجه، ممکنست بتوان یک تصویر سه بعدی از حفره های زیرزمینی ایجاد کرد.
پرتوهای کیهانی ذرات حاملگی هستند که در درون اجرام آسمانی تولید می شوند و شتاب می گیرند و به فضای کیهان پرتاب می شوند. تعدادی از این ذرات سرگردان در کیهان به زمین می رسند و وارد جو زمین می شوند. بعد از ورود ذرات کیهانی به داخل جو زمین به طور معمول با مولکول های اتمسفر برخورد می کنند. در اثر این برخوردها ممکنست مولکول هوا چندپاره شود یا ذرات دیگری مانند فوتون ها، الکترون ها و پوزیترون ها تولید شوند. خود ذرات به وجود آمده ممکنست در اثر برخوردهای بعدی، ذرات بیشتری را تولید کنند. به مجموعه ذراتی که در داخل جو زمین ایجاد می شوند ذرات ثانویه گفته می شود. از آنجا که تولید ذرات ثانویه از ذره کیهانی اولیه شبیه پروسه تولید بهمن است، ذرات ثانویه را بهمن های هوایی گسترده و گاهی به اختصار «بهمن های هوایی» می نامند. در بین ذرات بهمن های هوایی گاهی ذرات کمتر شناخته شده ای مانند میون ها یافت می شوند.
طبق گزارش ها، این گروه پژوهشی دستگاه های ردیاب میون را در حدود ۱۸ متری زیر زمین برای کشف این محلهای ناشناخته قرار دادند. این گروه شار میون را از این مکان به مدت ۲۸ روز اندازه گیری نمود. آنها همین طور یک اسکن لیزری سه بعدی از ساختارهای شناخته شده قبلی را برای مقایسه شار میون انجام دادند.
در نهایت، این بررسی کامل نشان داد که اتاقکی در عمق ۱۰ متری زمین وجود دارد که به احتمال زیاد یک گورستان متعلق به دوران هلنیستی است. اما متأسفانه آنها نتوانستند تعیین کنند که در این اتاق پنهان چه چیز یا چیزهایی وجود دارد.
منبع: digitaler.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب