ایران و محدودیت اینترنت
درحالی که بیشتر کشورها همچون عربستان، امارات، چین، سوئیس و... با بهره گرفتن از چهره هایِ سینمایی شناخته شده تصاویر شگفت انگیزی از جاذبه های سرزمینی خویش را خلق کرده و چشم ها و ذهن ها را تسخیر می کنند، در ایران اجرای طرح صیانت از فضای مجازی، نگرانی ها را برای حذف کشورمان از بازار و تجارت جهانی بیشتر کرده است.
به گزارش دیجیتالر به نقل از ایسنا، طرح «حمایت از حقوق کاربران و خدمات پایه کاربردی فضای مجازی» که بیشتر با عنوان طرح محدود یا مسدودکننده و فیلترینگ فضای مجازی شناخته شده، مقرر است در چارچوب اصل ۸۵ قانون اساسی خارج از صحن مجلس در یک کمیسیون بررسی شود، تابحال واکنش های مختلفی را برانگیخته و تفسیرهای خیلی از آن شده است؛ باآنکه موافقان این طرح بر این عقیده اند که فضای کسب و کار داخلی، سامان دهی و از پلت فرم های "وطنی" حمایت و مدیریت و مرزبانی این فضا از حوزه اختیار "بیگانگان" خارج خواهد شد، اما مخالفان تاکید می کنند که اجرای این طرح نه تنها مشکلات جدی برای کسب وکارهای داخلی بوجود می آورد که عامل مهاجرت نیروهای متخصص خواهد شد.
اگرچه طراحان گفته اند «فیلترینگ شبکه های اجتماعی خارجی به هیچ عنوان در این طرح وجود ندارد» یا «قطعا جایگزین سرویسی مثل گوگل وجود ندارد و هیچ زمان نمی توان گوگل را مسدود کرد»، اما از طرح جدید مجلس تفسیر می شود: «هر خدمت کاربردی فضای مجازی که صاحب آن حاضر به همکاری با ایران و معرفی نماینده در کشورمان نباشد، امکان دارد محدود شود؛ حال نام این محدودیت، فیلترینگ تأخیردار باشد یا کم کردن پهنای باند.»
در ماده ۱۲ فصل سوم این طرح هم آمده که «عرضه و فعالیت خدمات پایه کاربردی در فضای مجازی منوط به ۱ـ ثبت در درگاه خدمات پایه کاربردی و ۲ ـ دریافت مجوز فعالیت خدمات اثرگذار پایه کاربردی داخلی و خارجی است.» همینطور در تبصره یک این ماده آمده که «عرضه و فعالیت خدمات پایه کاربردی خارجی اثرگذار مستلزم معرفی نماینده قانونی و پذیرش تعهدات ابلاغی کمیسیون است.» در ماده ۱۷ این طرح هم تاکید شده که «سهم ترافیک هر یک از خدمات پایه کاربردی داخلی در شبکه ملی اطلاعات باید از حداقل مصوب کمیسیون نسبت به ترافیک کل خدمات پایه کاربردی متناظر در کشور بیشتر باشد.» در تبصره یک این ماده هم آمده که «تنظیم میزان ترافیکِ هر یک از خدمات پایه کاربردی خارجی صرفاً توسط کمیسیون تعیین می شود.»
مرور دیگر مواد این طرح و برداشت ها و تفسیرهایی که از آنها می شود، نه تنها درباره راه ارتباط عادی عموم مردم با دنیای بیرون، بلکه درباره چگونگی دسترسی از بیرون به داخل ایران هم نگرانی ها را تشدید کرده است، بخصوص در بین فعالان گردشگری که با عنایت به محدویت ها و گرانی هزینه تبلیغات در شبکه های خارجی، در حال حاضر ارزان ترین، آسان ترین و در دسترس ترین ابزار برای تبلیغ و معرفی جنبه های ناشناخته ایران، همین فضای مجازی است.
در سال هایی که چهره ای جنگ ستیز و سیاه از ایران در رسانه های غربی و شرقی به تصویر کشیده شده است، بهره گیری از فضای بانفوذ و پرمخاطب شبکه های اجتماعی، تا حدی تصویر دیگری را از ایران همراه با جاذبه های گردشگری، فرهنگ و مردمش نشان داده و دست کم قشر فرهیخته، اهالی سفر و ماجراجویان جوان تر را به کشورمان جذب کرده و حتی بعضی از آنها مبلغان جاذبه های سفر به ایران شده اند و خیلی های دیگر با تفاسیر و تصاویر آنها در شبکه های اجتماعی به سفر به ایران علاقه مند شده اند. ازاین رو مسدود یا حتی محدود کردن این دسترسی جز آن که گردشگری ایران را باردیگر به عقب برگرداند و آنرا از مناسبات بین المللی حذف کند، کمک دیگری نخواهد کرد.
درباره میزان اثرگذاری شبکه های اجتماعی و موتورهای جست وجو بر کشف حقیقت های یک کشور و انتخاب آن برای سفر نتیجه نظرسنجی ها نشان داده است ۴۸ درصد از کاربران اینستاگرام از این شبکه برای انتخاب مقصد تعطیلات بعدی خود استفاده می نمایند و ۳۵ درصد از اینستاگرام برای کشف مکان های جدید استفاده می نمایند. تقریباً ۸۰ درصد از همه کاربران اینستاگرام در خارج از ایالات متحده آمریکا زندگی می کنند که نشان دهنده حضور جهانی چشمگیر این شبکه اجتماعی است. بیشتر از نیمی از بزرگسالان آمریکایی بین ۱۸ تا ۲۹ سال هم از اینستاگرام استفاده می نمایند.
نتیجه دیگر مطالعاتی که قبلا انجام شده است، نشان داده است بدون استفاده از این شبکه اجتماعی با چنین میزان مشارکت، نفوذ و محبوبیت، نمی توان یک برنامه بازاریابی گردشگری مؤثر ایجاد کرد. ازاین رو شرکتهای بازاریابی گردشگری که به بازارهای آینده می اندیشند نمی توانند از محبوبیت این شبکه اجتماعی در میان نسل جوان چشم پوشی کنند.
درباره میزان اثرگذاری فضای مجازی بر دنیای گردشگری نتیجه یک تحقیق نشان داده است که حدود ۸۴ درصد مردم به نظرات آنلاین به اندازه یک سفارش شخصی اعتماد دارند. در واقع کاربران شبکه های اجتماعی همچون اینستاگرام ترجیح می دهند نظر مصرف کننده دیگری را بشنوند تا پیام های بازایابی یک شرکت بزرگ مارک دار را ببینند، برای همین در سالهای اخیر خیلی از این شرکت ها به چهره های شناخته شده و مؤثر در اینستاگرام و سایر شبکه ها برای معرفی محصول و بازار متوسل شده اند.
اما درباره میزان اثرگذاری موتورهای جست وجو که بیم محدود شدن دسترسی به آنها با اجرای طرح «حمایت از حقوق کاربران و خدمات پایه کاربردی فضای مجازی» می رود، تحقیقات نشان می دهد مسافران برای انجام همه کارها از تحقیق درباره مقاصد گرفته تا کسب اطلاعات بیشتر در مورد حمل و نقل، فعالیت ها، اقامتگاه ها و در واقع رزرو کردن، از پلت فرم هایی مانند Google و Bing استفاده می نمایند. این ماهیتِ موتورهای جست وجو، شرکتهای بازاریابی را قادر می کند با روش های بسیار هدفمندتر و با هزینه بسیار کمتر نسبت به دیگر کانال ها و شبکه ها به مشتریان دسترسی داشته باشند.
مطالعه ای که Expedia در سال ۲۰۱۷ انجام داده است نشان داده است ۶۹ درصد از مسافران از وقتی به سفر کردن فکر می کنند به جست وجوگرها رجوع می کنند؛ این رتبه بندی بالاتر از همه منابع دیگر، همچون اعضای خانواده، دوستان، آژانس های مسافرتی آنلاین (OTA) و وبسایت های برند مسافرتی است.
یک مطالعه جداگانه توسط «بینگ» هم نشان داده است ۷۳ درصد از افرادی که برای سفرهای خانوادگی برنامه ریزی می کنند از موتورهای جست وجو بعنوان بخشی از فرآیند برنامه ریزی سفر استفاده می نمایند و ۳۰ درصد، موتورهای جست وجو را بعنوان مهم ترین منبع اطلاعات خود رتبه بندی می کنند.
گوگل همینطور دریافته که ۷۰ درصد از مسافرانِ دارای تلفن های هوشمند از این دستگاه برای جست وجو استفاده می نمایند و ۵۰ درصد از رجوع ها به موتور جست وجوی Google Flights از راه تلفن های هوشمند انجام می شود.
این آمارها اهمیت موتورهای جست وجو و شبکه های اجتماعی را بعنوان منابع ضروری برنامه ریزی سفر دوچندان نشان داده است و این پرسش را مطرح می کند که طراحان، مدافعان و موافقان طرح «حمایت از حقوق کاربران و خدمات پایه کاربردی فضای مجازی» یا همان صیانت از اینترنت، برای مختل نشدن این جریان ارتباطی و حذف نشدن ایران از بازارهای بین المللی و تجارت جهانی، به چه جایگزین و نسخه ای اندیشیده اند و خلاء پیشبینی شده را چطور جبران خواهند کرد؟
به ویژه آن که استفاده از خدمات پایه کاربردی (پیام رسان ها، شبکه های اجتماعی و سایر پلت فرم ها) به وضوح جرم انگاری شده است؛ در ماده ۳۳ این طرح هم آمده که «هرگونه فعالیت تجاری در زمینه تولید، توزیع، تکثیر و عرضه غیر مجاز نرم افزارها یا ابزارهای کامپیوتری الکترونیکی (نظیر وی پی ان و فیلترشکن)، انتشار عمده (به تشخیص کمیسیون) و در دسترس قرار دادن غیر مجاز آن که امکان دسترسی به خدمات غیر مجاز مسدودشده را به صورت مستقیم یا غیرمستقیم فراهم آورد ممنوع بوده و مجازات مرتکب آن حبس و جزای نقدی درجه شش خواهد بود.
منبع: دیجیتالر
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب