کشف نشانگرهای یک سرطان حاد دوره کودکی
پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدید خود توانستند نشانگرهای ژنومی را شناسایی کنند که در بروز یک نوع تهاجمی از سرطان دوره کودکی نقش دارند.
به گزارش دیجیتالر به نقل از ایسنا و به نقل از نیوزوایز، پژوهش جدیدی که در "دانشگاه یوتا"(University of Utah) انجام شده است، نشان داده است که چگونه دو تغییر جداگانه DNA هنگام ترکیب شدن با یکدیگر می توانند لوسمی تهاجمی دوره کودکی را پیشبینی کنند.
پژوهشگران طی بررسی در چندین نقطه از جهان، خصوصیت های تومور بیشتر از ۱۳۰۰ بیمار مبتلا به سرطان دوره کودکی را که از "لوسمی حاد لنفاوی"(Acute lymphocytic leukemia) رنج می بردند، ارزیابی کردند. به گزارش "انجمن لوسمی و لنفوم"(LLS)، لوسمی حاد لنفاوی، شایع ترین نوع سرطان در کودکان است. این پژوهش، به درک ژنتیکی این بیماری در کودکانی که با بدترین پیامدها همچون عود کردن بیماری یا مرگ و میر رو به رو می شوند، کمک می نماید.
این گروه پژوهشی برای جستجوی تغییرات متداول، DNA سلول های لوسمی را بررسی کردند. "جاشوا شیفمن"(Joshua Schiffman)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: ما ناحیه قابل توجهی از DNA را یافتیم که با عنوان "22q11.22" شناخته می شود. ما دریافتیم که این ناحیه در بین ۳۰ تا ۴۰ درصد از بیماران مبتلا به لوسمی حاد لنفاوی دوره کودکی، حذف می شود. برای ما این سوال پیش آمد که آیا این قسمت گمشده از DNA می تواند بر زنده ماندن اثر داشته باشد. در این زمان، ما به فکر افتادیم تا توجه خویش را به ژنی معروف به "IKZF1" معطوف نماییم که در لوسمی دوره کودکی، بسیار شناخته شده است.
"لوک مایسی"(Luke Maese)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: تغییرات IKZF1، پزشکان را برای مدتی به سردرگمی گرفتار کرده است. ما بیشتر از یک دهه است که می دانیم تغییرات IKZF1، نتیجه ضعیفی را در بعضی از بیماران پیشبینی می کنند.
پژوهشگران به بررسی این مورد پرداختند که آیا بخش گمشده 22q11.22 می تواند با تغییرات IKZF1 همراه شود تا نتایج را با اطمینان بیشتری پیش بینی نماید یا خیر.
شیفمن اظهار داشت: ما دریافتیم بیمارانی که به حذف 22q11.22 و تغییرات IKZF1 گرفتار می شوند، نتایج بدتری از لوسمی کودکی را تجربه می کنند.
پژوهشگران دریافتند بیمارانی که پیش تر به تغییر IKZF1 گرفتار می شوند، در صورت بروز حذف در 22q11.22، دو برابر بیشتر در معرض عود کردن بیماری قرار می گیرند.
پژوهشگران برای ارزیابی تغییرات وراثتی و محیطی در تومور کودکان مبتلا به لوسمی حاد لنفاوی، از روش های پیچیده تحلیل ژنوم استفاده کردند. آنها اطلاعات ژنوم بیماران مبتلا به سرطان دوره کودکی را در چندین کشور و ایالت مورد ارزیابی قرار دادند. این پژوهش، گروهی از افراد مبتلا به سندروم داون را هم در بر داشت که به لوسمی حاد لنفاوی دوره کودکی هم مبتلا شده بودند. کودکان مبتلا به سندروم داون، بیشتر از دیگران در معرض مبتلا شدن به لوسمی قرار دارند.
"دیوید اسپنسر منگوم"(David Spencer Mangum)، از پژوهشگران این پروژه که بیشتر از ۱۰ سال را در آزمایشگاه شیفمن به پژوهش گذرانده است، اظهار داشت: در همه سالهای آموزش من، ما هیچگاه از تلاش دست برنداشتیم تا درک نماییم که حذف 22q11.22 چگونه می تواند کودکان مبتلا به لوسمی را تحت تأثیر قرار دهد. ما داده ها را از آزمایش های بالینی متفاوت جمع آوری کردیم تا اطمینان یابیم که این داده ها واقعی و قابل تکرار هستند.
وی ادامه داد: یافته های ما قابل توجه هستند چونکه ما دریافتیم که احتمال عود کردن و مرگ و میر در گروه های متعدد کودکان مبتلا به لوسمی حاد لنفاوی همچون کودکان مبتلا به سندروم داون، یکسان است.
پژوهشگران امیدوارند که یافته های این پژوهش بتوانند بینش جدیدی را برای درمان سرطان خون دوره کودکی عرضه کنند. برای نمونه، فراوانی حذف 22q11.22 نشان داده است که این ناحیه می تواند برای پیشروی لوسمی، مهم باشد و ارتباط آن با نتایج بدتر بدین معناست که شاید در آینده به یک نشانگر تشخیصی مهم تبدیل گردد.
این پژوهش، در مجله "JAMA Oncology" به چاپ رسید.
منبع: digitaler.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب