ارسال سیگنال به ورای منظومه شمسی توسط ناسا
ارتقای ˮشبکه فضای عمیقˮ ناسا سیگنال هایی را به فراتر از منظومه شمسی ارسال می کند تا بتواند از ˮوویجر ۲ˮ هم فراتر رود.
به گزارش دیجیتالر به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، آیا در مورد "شبکه فضای عمیق" یا "شبکه فضای دوردست"(NDS) ناسا چیزی شنیده اید؟ ناسا آنرا بعنوان "بزرگترین و حساس ترین سیستم ارتباط دور برد علمی جهان" توصیف کرده است.
"شبکه فضای عمیق" شامل مجموعه ای از آنتن های رادیویی غول پیکر است که از ماموریت های فضاپیمایی میان سیاره ای پشتیبانی می کند و توسط آزمایشگاه پیشرانه جت(JPL) مدیریت می شود. این آنتن ها ارتباط مهمی را برای فرمان دادن به فضاپیماها در فضا و دریافت تصاویر و داده های هیچگاه دیده شده آنها فراهم می کنند.
"شبکه فضای دوردست" ناسا (Deep Space Network) شبکه آنتن هایی است که از ماموریت های فضاپیماها و مشاهدات فضایی رادیویی و راداری که به اکتشاف منظومه خورشیدی کمک می نماید، پشتیبانی می کند. این شبکه از ماموریت های خاص در مدار زمین هم پشتیبانی می کند. این شبکه اکنون از سه مرکز ارتباط عمیق فضایی که با ۱۲۰ درجه فاصله از یکدیگر بر روی زمین قرار گرفته اند، تشکیل شده است. یکی مرکز "گلد استون" در صحرای موهاوی در کالیفرنیا، دیگری در نزدیکی مادرید اسپانیا و سومی در نزدیکی کانبرا در استرالیا. این قرارگیری به ارتباط بدون وقفه ی زمین با فضاپیما کمک کرده و سبب شده است که "شبکه فضای عمیق" بزرگترین و دقیق ترین مرکز ارتباط در جهان باشد. این مراکز همگی زیر نظر "آزمایشگاه پیشرانه جت "فعالیت می کنند.
هم اکنون این شبکه درحال یک بروزرسانی طولانی مدت است. این شبکه از سال ۱۹۶۳ شروع به کار کرده است و ۳۹ ماموریت را بطور منظم پشتیبانی می کند و حالا مسئولان آن در کوشش برای افزایش ظرفیت آن هستند.
"مایکل لوسک"، معاون مدیر "شبکه فضای عمیق" اظهار داشت: افزایش ظرفیت، پیشرفت بزرگی است و برنامه تقویت آنتن ما به این امر کمک می نماید. این بروزرسانی شامل ساخت دو آنتن جدید می شود و تعداد آنتن ها را از ۱۲ به ۱۴ می افزاید.
در ژانویه ۲۰۲۱، سیزدهمین بشقاب به مجموعه مستقر در مادرید موسوم به "DSS-۵۶" افزوده شد که نخستین موردی بود که از دامنه کامل فرکانس های ارتباطی شبکه برای ارتباط با تمام ماموریت های مورد پشتیبانی شبکه فضای عمیق بهره برد.
بلافاصله بعد از آن، ۱۱ ماه ارتقاء حیاتی برای ایستگاه فضایی عمیق مستقر در کانبرا موسوم به "DSS-۴۳" انجام شد که تنها بشقاب در نیم کره جنوبی با فرستنده ای است که به اندازه کافی قدرتمند است و می تواند با فضاپیمای "وویجر ۲" ارتباط برقرار کند.
"برد آرنولد"، مدیر شبکه فضای عمیق اظهار داشت: بازسازی DSS-۴۳ یک دستاورد بزرگ بود و ما در راه مراقبت از دو آنتن ۷۰ متری بعدی در "گلد استون" و "مادرید" هستیم. ما همین طور به تحویل آنتن های جدید برای رسیدگی به تقاضای فزاینده ادامه می دهیم.
در نهایت، این شبکه تا حالا آنچنان ارتقا یافته است که چندین سیگنال را از یک آنتن دریافت کرده و سپس آنها را به گیرنده دیجیتال ارسال نماید تا ردیابی همزمان ماموریت های مختلف آسان تر شود. این برای آینده اکتشافات فضایی به چه معناست؟ این بدان معناست که ما درحال دریافت داده های بهتر از فضا هستیم که به ما امکان می دهد دانش خودرا از جهان گسترش دهیم.
منبع: دیجیتالر
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب