کشف عاملی که به متاستاز سرطان پانکراس منجر می شود
به گزارش دیجیتالر پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدید خود، به معرفی عاملی پرداختند که در متاستاز سرطان پانکراس نقش دارد.
به گزارش دیجیتالر به نقل از ایسنا و به نقل از وبسایت رسمی "دانشگاه کالیفرنیا، برکلی"(UC Berkeley)، باآنکه سرطان پانکراس، سرطانی نادر است اما یکی از کشنده ترین سرطان ها بشمار می رود که سالانه نزدیک به ۵۰ هزار نفر را از بین می برد و این کار را به سرعت انجام می دهد؛ در درجه نخست به این علت که به سرعت در بدن متاستاز می کند. از هر ۱۰ نفر مبتلا به سرطان پانکراس، فقط یک نفر بیشتر از پنج سال زنده می ماند.
این پژوهش، متد جدیدی را برای کند کردن یا توقف متاستاز سرطان پانکراس و سایر سرطان ها پیشنهاد می دهد.
این پژوهش نشان داده است که متاستاز به خاطر کمبود آنزیمی شروع می شود که به ترمیم پروتئین ها بعد از صدمه می پردازد. بدون این آنزیم برای از بین بردن صدمه اکسیداتیو، یک پروتئین خاص در سلول های سرطانی، تولید انرژی را بیشتر می کند و سرطان های جدیدی را در بدن به وجود می آورد. پژوهشگران، این مورد را با کاهش سطح آنزیم در سلول های موش و انسان یا ارگانوئیدهای کشت شده تایید کردند. در هر دو مورد، این امر سبب مهاجرت سلول های سرطانی و گسترش متاستاتیک شد.
پژوهشگران حالا درحال بررسی سرطان های دیگر هستند تا ببینند آیا این نوع جدید محرک، متداول می باشد یا خیر. همچنین، آنها به دنبال راه هایی برای افزایش سطح آنزیم هستند تا از گسترش متاستاتیک سلول های سرطان پانکراس جلوگیری نمایند.
"کریستوفر چانگ"(Christopher Chang)، سرپرست این پژوهش اظهار داشت: ما در واقع تلاش داریم به فعال کردن یا تقویت کردن یک آنزیم بپردازیم که نقش "پاک کن" را دارد و می تواند روند بیماری را معکوس کند و بدن را به حالت عادی خود بازگرداند. انجام دادن این کار بسیار دشوار است چونکه بیشتر اوقات وقتی به سرطان فکر می کنید، مهار کردن چیزی را در نظر دارید که طی بیماری بالا رفته است.
آنزیم پاک کن معمولاً صدمه اکسیداتیو یک مولفه خاص از یک آمینواسید معروف به "متیونین"(methionine) را برطرف می کند. پروتئین ها، زنجیره ای از آمینواسیدها هستند که به صورت طبیعی به شکل هایی درمی آیند که برای عملکرد و فعالیت آنها حیاتی به شمار می روند. اصلاح شیمیایی هر یک از این آمینواسیدها می تواند بر شکل و عملکرد پروتئین تاثیر بگذارد و به صورت بالقوه آنرا فعال یا غیرفعال نماید.
"کریستین چیو"(Christine Chio)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: این اولین نمونه از رخ دادن اکسیداسیون متیونین است که مستقیماً عملکرد پروتئین را برای ترغیب مهاجرت سلول فعال می کند.
تاثیر روند اکسایش-کاهش در سرطان و پیری
پروتئین تحت تأثیر اکسیداسیون متیونین، "پیروات کیناز M۲" یا (PKM2) نامیده می شود. چانگ و گروهش، سلول های سرطانی پانکراس را بررسی کردند و دریافتند که اکسیداسیون یکی از متیونین های مختلف روی آن پروتئین، سبب متاستاز سلول های سرطانی پانکراس می شود. آنها با بررسی دقیق تر دریافتند که اکسیداسیون متیونین، به پروتئین PKM2 امکان می دهد تا روی سه پروتئین دیگر شبیه به آن بچسبد و یک "تترامر"(tetramer) تشکیل دهد که فعالیت میتوکندری های تولیدکننده انرژی را در سلول های سرطانی شارژ می کند و سبب مهاجرت سلول ها و ایجاد سرطان های جدید می شود.
چانگ اظهار داشت: ما دریافتیم پروتئین "MSRA" که ما آنرا پروتئین پاک کن می نامیم، به صورت طبیعی سولفوکسیدهای متیونین را حذف می کند و آنها را به متیونین برمی گرداند اما با پیشرفت سرطان پانکراس، تنظیم آن کاهش پیدا می کند و بنابراین، بدن اساسا پاک کن خویش را از دست می دهد تا همه چیز به حالت عادی برگردد. سپس سلول های سرطانی، فسفوریلاسیون اکسیداتیو خویش را می افزایند. این کاری است که سرطان انجام می دهد تا به برنامه ریزی مجدد خود برای ادامه پیشروی بپردازد.
کشف این روند اکسایش-کاهش در سرطان پانکراس نشان داده است که روندهای مشابهی امکان دارد در سرطان های دیگر هم وجود داشته باشند.
چیو اظهار داشت: پژوهش ما، MSRA را بعنوان یک سرکوب کننده جدید تومور شناسایی می کند که مانع انتشار متاستاتیک می شود. یافته های ما با روشن کردن جنبه های اساسی عملکرد MSRA در سرطان پانکراس، زمینه را برای عرضه درمان های هدفمند مبتنی بر اکسایش-کاهش با هدف سرکوب پیشروی متاستاتیک سرطان پانکراس و سایر انواع تومور فراهم می کنند.
متیونین و یک آمینواسید دیگر معروف به "سیستئین"(cysteine) از نظر داشتن گوگرد، منحصربه فرد هستند. گوگرد به سادگی با اکسیژن جفت می شود؛ در نتیجه، بدن به آنزیم های خاصی برای اکسیژن زدایی یا کاهش این دو آمینواسید نیاز دارد. مشکلات در ارتباط با این آنزیم ها امکان دارد در فرآیندهایی مانند پیری رایج باشند.
چانگ اضافه کرد: ما به شکل گسترده تر به دنبال انواع دیگری از بیماری ها هستیم که این سیگنال تک اتمی می تواند در آنها هم نقش داشته باشد.
این پژوهش، در مجله "Molecular Cell" به چاپ رسید.
منبع: digitaler.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب