نتایج سفر به مریخ شبیه سازی می شوند
به گزارش دیجیتالر، پژوهشگران استرالیایی، یک مدل ریاضی ابداع نموده اند که می تواند نتایج سفر به مریخ را شبیه سازی کند تا فضانوردان برای این سفر آماده شوند.
به گزارش دیجیتالر به نقل از ایسنا و به نقل از میراژ نیوز، یک مدل ریاضی که توسط متخصصان فضاپزشکی "دانشگاه ملی استرالیا" (ANU) ابداع شده است، شاید بتواند پیش بینی نماید که آیا یک فضانورد می تواند با خیال راحت به مریخ سفر کند و وظایف مأموریت خویش را انجام دهد یا خیر.
گروه پژوهشی دانشگاه ملی استرالیا، تأثیر قرار گرفتن طولانی مدت در معرض گرانش صفر بر سیستم قلبی-عروقی را شبیه سازی کردند تا مشخص کنند که آیا بدن انسان هنگام بیرون بودن از فضاپیما می تواند نیروهای گرانشی مریخ را بدون از هوش رفتن و نیاز داشتن به فوریت های پزشکی تحمل کند یا خیر.
این مدل ریاضی را میتوان برای ارزیابی تاثیر پروازهای فضایی کوتاه و طولانی بر بدن مورد استفاده قرار داد و از آن برای یافتن قطعه مهم دیگری از پازل فرود انسان روی مریخ بهره برد.
دکتر "لکس ون لون" (Lex van Loon)، پژوهشگر دانشکده پزشکی دانشگاه ملی استرالیا و پژوهشگر ارشد این پروژه اظهار داشت: باآنکه سفر به مریخ خطرات بسیاری دارد اما بزرگترین نگرانی، قرار گرفتن طولانی مدت در معرض میکروگرانش یا گرانش نزدیک به صفر است که همراه با قرار گرفتن در معرض تشعشعات مخرب خورشید می تواند تغییرات بنیادینی را در بدن ایجاد نماید.
ون لون افزود: ما می دانیم که سفر به مریخ حدود شش تا هفت ماه طول می کشد و این می تواند سبب شود که ساختار رگ های خونی یا قدرت قلب به علت بی وزنی تجربه شده طی سفر فضایی با جاذبه صفر تغییر کند.
وی اضافه کرد: با ظهور شرکتهای پرواز فضایی تجاری مانند "اسپیس ایکس" (Space X) و "بلو اوریجین" (Blue Origin)، امکان بیشتری برای افراد ثروتمند، اما نه لزوما سالم برای رفتن به فضا وجود دارد؛ ازاین رو ما می خواهیم از مدلهای ریاضی برای پیشبینی این مورد استفاده نماییم که چه افرادی برای سفر به مریخ مناسب هستند.
دکتر "اِما تاکر" (Emma Tucker)، اخترفیزیکدان دانشگاه ملی استرالیا اظهار داشت: قرار گرفتن طولانی مدت در معرض جاذبه صفر می تواند به تنبلی قلب منجر شود چونکه برای غلبه بر جاذبه لازم نیست آن قدر کار کند.
تاکر افزود: وقتی روی زمین هستید، گرانش مایعات را به طرف نیمه پایینی بدن می کشد؛ بنابراین است که برخی افراد متوجه می شوند که پاهایشان تا آخر روز آغاز به متورم شدن می کنند، اما وقتی به فضا می روید، کشش گرانشی ناپدید می شود و این بدان معناست که مایع به نیمه بالایی بدن منتقل می گردد و این واکنشی را بوجود می آورد که بدن را فریب می دهد تا فکر کند مایع بیش از حد وجود دارد. در نتیجه، دفع مایعات اضافی را آغاز می کنید، احساس تشنگی ندارید و به اندازه کافی مایعات نمی نوشید. بدین ترتیب، در فضا گرفتار کم آبی می شوید. بنابراین است که فضانوردان وقتی باردیگر پا بر زمین می گذارند، بیهوش می شوند. این یک اتفاق کاملا رایج است که در نتیجه سفرهای فضایی رخ می دهد و هر چه مدت طولانی تری در فضا باشید، احتمال سقوط هنگام بازگشت به گرانش بیشتر می شود.
وی اضافه کرد: هدف از مدل ما اینست که با دقت زیادی پیشبینی نماییم که آیا یک فضانورد می تواند بدون بیهوش شدن به مریخ برود و بازگردد یا خیر. ما معتقدیم که این امر امکان پذیر است.
به دلیل تاخیر ارتباطی در انتقال پیام ها بین مریخ و زمین، فضانوردان باید بتوانند بدون دریافت کمک فوری از خدمه پشتیبانی، وظایف خویش را انجام دهند. ون لون اظهار داشت: این ارتباط بسته به هم ترازی خورشید، زمین و مریخ متفاوت می باشد، اما می تواند حداقل ۲۰ دقیقه زمان ببرد.
اخترفیزیکدان دانشگاه ملی استرالیا اضافه کرد: اگر زمانی که فضانوردی برای اولین بار از فضاپیما بیرون می آید، بیهوش شود یا به فوریت های پزشکی نیاز داشته باشد، هیچکس در مریخ نیست که به او کمک نماید. بنابراین است که ما باید کاملا مطمئن باشیم که فضانورد برای پرواز آماده است و می تواند با میدان گرانشی مریخ سازگار شود. فضانوردان باید بتوانند به صورت موثر، کارآمد و با حداقل پشتیبانی در آن چند دقیقه اولیه حیاتی عمل کنند.
مدل جدیدی که در دانشگاه ملی استرالیا ابداع شده است، از الگوریتمی مبتنی بر داده های فضانوردان استفاده می نماید که طی سفرهای فضایی گذشته، همچون "ماموریت های آپولو" (Apollo Missions) جمع آوری شده اند و میتوان از آنها برای شبیه سازی خطرات ناشی از سفر به مریخ بهره برد.
اگرچه داده های فضایی مورد استفاده، از فضانوردان میانسال و آموزش دیده گرفته شده اند اما پژوهشگران امیدوارند که با شبیه سازی بتوانند تاثیر سفرهای فضایی طولانی مدت را بر افراد نسبتا ناسالم و مبتلا به بیماری های قلبی مشخص کنند و قابلیت های مدل خویش را گسترش دهند. این کار، تصویری جامع تر را در مورد آنچه هنگام سفر به فضا برای بدن اتفاق می افتد، در اختیار پژوهشگران قرار می دهد.
نتایج این پژوهش در مجله npj Microgravity به چاپ رسید.
منبع: digitaler.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب