تجربه جراحی متفاوت به کمک یک سیستم هوشمند
به گزارش دیجیتالر، شرکت هلندی ˮFlux Roboticsˮ سیستمی را توسعه داده است که جراحان را قادر می سازد تا از آهنرباهای کوچک برای حرکت کاتتر در بدن استفاده نمایند.
به گزارش دیجیتالر به نقل از ایسنا و به نقل از آی او، کاتتر(Catheter) در پزشکی، یک لوله نازک، معمولاً بلند و قابل انعطاف و ساخته شده از مواد دارای کاربرد در پزشکی است که در طیف گسترده ای از توابع دانش پزشکی و بهداشت به کار می آید. کاتترها وسیله ای در خدمت پزشکی هستند که می توانند در بدن بیمار برای یک هدف معین استفاده شوند. به تازگی یک محقق سیستمی را توسعه داده است که جراحان را قادر می سازد تا از آهنرباهای کوچک برای حرکت کاتتر در بدن بیماران بهره گیرند.
"کریستوف هیونیس"(Christoff Heunis) موسس استارت آپ "Flux Robotics" شخصی بود که ایده توسعه این سیستم را بیان نمود. امکان پذیر ساختن روش های پزشکی تخصصی در هر نقطه از جهان چیزی است که کریستف هیونیس قصد داشت با تاسیس این استارت آپ به آن برسد. وی در طول تحقیقات دکترای خود، سیستمی را توسعه داد که به جراحان اجازه می دهد تا با کمک آهنربا یک کاتتر قلبی را در بدن قرار دهند.
هیونیس به سبب داشتن یک تجربه شخصی ناراحت کننده در فکر توسعه این سیستم افتاد چون که هنگامی که او ۲۰ ساله بود و در آفریقای جنوبی در رشته مهندسی مکاترونیک تحصیل می کرد مادر یکی از بهترین دوستانش سکته(نوع غیر معمول سکته مغزی) کرد و در سرتاسر آن قاره، فقط دو یا سه جراح مغز و اعصاب بودند که می توانستند به او کمک کنند.
هیونیس رشته مهندسی زیست پزشکی را برای تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد برگزید. وی در حین تحصیل، روی توسعه فناوری کار کرد که می تواند به بیماران سکته مغزی در توانبخشی آنها کمک نماید. از آنجاییکه فرصت های تحصیلی برای رشته مهندسی زیست پزشکی در مقطع دکتری هنوز در آفریقای جنوبی کم است، هیونیس تصمیم گرفت به دنبال دانشگاه هایی در اروپا باشد. او دانشگاه توئنته هلند را برگزید، جایی که تحقیقات دکترای خویش را در سال ۲۰۱۷ شروع کرد. وی اظهار داشت: وظیفه من یافتن راهی برای بهبود بهره وری جراحان قلب و عروق از راه استفاده از فناوری نوآورانه پزشکی بود.
بعنوان نخستین قدم، هیونیس ابتدا آنچه را که در سالن عمل اتفاق می افتد مشاهده کرد. هیونیس اظهار داشت: ما بدون هیچ محصولی و هیچ ایده ای به یک بیمارستان محلی رفتیم. باآنکه لابراتوار ما درحال تحقیق روی طیف گسترده ای از فناوری های جراحی بود، من می خواستم نگاهی بی طرفانه داشته باشم. من در اتاق عمل با لباس اتاق عمل و دستکش جراحی نشستم و یادداشت برداری کردم.
هیونیس با دقت تمام حرکات و اقدامات جراح را یادداشت برداری کرد. او متوجه چند چیز شد. محققان بسیار از اشعه ایکس برای مشاهده و تصویربرداری سیم های راهنما و کاتترها در بدن استفاده می کردند.
هیونیس اظهار داشت: ما می توانیم آنها را کاهش دهیم چونکه تعداد زیادی عکس گرفته می شود. شما خویش را در معرض پرتو یونیزان قرار می دهید و با گذشت زمان از این طریق به سرطان مبتلا شوید. من در آن زمان همینطور درحال بررسی مدت زمانی بودم که جراحان از پرستاران می خواهند ابزار خاصی را به آنها بدهند.
پرتو یونیزان یا تابش یون ساز(Irradiation) تابشی است که به اندازه کافی انرژی دارد تا الکترون ها را از اتم یا مولکول جدا کند یا به بیانی دیگر آنها را یونیزه کند. تابش یونیزان از ذره های درون اتمی، اتم ها یا یون هایی با سرعت بسیار بالا(سرعتی نزدیک به سرعت نور) یا موج های الکترومغناطیسی با انرژی بسیار بالا مانند گاما و ایکس ساخته شده است.
مبحث تحقیق من به موضوعی در مورد تغییر جراحی کم تهاجمی تبدیل شد. دو انتخاب برای جراحی قلب وجود دارد. جراحی قلب باز که به باعث آن جراح کل قفسه سینه را باز می کند. در این روش، بیمار خون زیادی از دست می دهد، خطر عفونت و همینطور زمان بهبودی طولانی وجود دارد. جراحی کم تهاجمی گزینه دیگر است. در این مورد، جراح از ابزارهای نازک و انعطاف پذیر برای انجام همان عمل از راه یک برش کوچک بدون احتیاج به باز کردن قفسه سینه بیمار استفاده می نماید. این روش گرچه برای بیمار بهتر است، اما برای جراح سخت تر است.
این زمانی بود که پدیده جراحی مغناطیسی(magnetic surgery) پدیدار شد. هیونیس به توسعه "سیستم رباتیک پیشرفته برای دستکاری مغناطیسی"(ARMM) ادامه داد. او یک سیستم رباتیک پیشرفته برای دستکاری مغناطیسی را برای آزمایش تأثیر استفاده از آهنربا برای هدایت سیم های راهنما ابداع کرد.
در این روش یک آهنربای کوچک در پایان سیم راهنما نصب شده است. آن سیم بسیار انعطاف پذیر است. با بهره گیری از آهنربا در خارج از بدن بیمار، می توانید به آسانی آهنربای داخلی را حرکت دهید و این گونه است که جراح سیم راهنما را به سمت محل مناسب حرکت می دهد.
هیونیس توضیح داد که در یک مطالعه امکان سنجی بر روی آنچه بعنوان فانتوم های سیلیکونی شناخته می شود، هیونیس و تیمش توانستند نشان دهند که ابزارهای کنترل شده مغناطیسی می توانند سخت ترین چرخش ها را در بدن انسان و در بافت حیوانات انجام دهند. آنها همینطور راهی برای کاهش چشم گیر تعداد اشعه ایکس مورد نیاز توسعه دادند.
هیونیس در ابتدا قصد نداشت ایده خویش را به بازار عرضه نماید. او و سایر محققان دانشگاه توئنته در آن زمان پروژه های خویش را به جراحان بیمارستان "MST" و مرکز پزشکی دانشگاه خرونینگن نشان می دادند. وی برای آنکه ایده خویش را عملی کند با کمک هزینه ای که از شورای تحقیقات هلند(NWO) دریافت کرد، استارت آپی را تاسیس کرد.
این به هیونیس اجازه داد تا نخستین کارمند خویش را استخدام کند. وی همینطور از این بودجه برای توسعه محصولی که بعنوان یک محصول قابل دوام شناخته می شود، استفاده نمود. در عرض شش ماه او توانست یک سیستم متحرک ایجاد نماید که جراحان MST توانستند آنرا روی فانتوم ها آزمایش نمایند. این آزمایش ها نتایج مطلوبی را به همراه داشت: زمان جراحی در مقایسه با درمان های استاندارد کوتاه تر بود و قرار دادن کاتتر برای جراح قابل کنترل تر بود. آنها حالا برای مرحله بعدی که آزمایشات بالینی است، آماده هستند.
هیونیس اظهار داشت: معلوم نیست که این سیستم چه زمانی وارد بازار خواهد شد. این بستگی به این دارد که ما از کدام مقررات پیروی نماییم. آیا ما گواهینامه آمریکایی را انتخاب می نماییم یا گواهینامه اروپایی را ترجیح می دهیم؟ آمریکا هم اکنون قابل پیشبینی تر است. در هر صورت، ظرف سه سال آینده جراح باید بتواند از این سیستم در اتاق عمل استفاده نماید.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب