بررسی عملکرد میدان های مغناطیسی جهان در یک شبکه کیهانی بزرگ
به گزارش دیجیتالر، گروهی از اخترشناسان در پژوهش جدیدی تلاش کرده اند تا با بررسی امواج ضربه ای در یک شبکه کیهانی بزرگ، عملکرد میدان های مغناطیسی جهان را در مقیاس گسترده بررسی نمایند.
به گزارش دیجیتالر به نقل از ایسنا و به نقل از نیو اطلس، اگر می توانستید جهان را بزرگنمایی کنید و آنرا در بزرگ ترین مقیاس ببینید، متوجه می شدید که از یک شبکه کیهانی بزرگ تشکیل شده است. گروهی از اخترشناسان به تازگی امواج ضربه ای را درحال حرکت کردن در این شبکه شناسایی کرده اند که اطلاعات جدیدی را در مورد میدان های مغناطیسی در مقیاس بزرگ عرضه می دهند.
جهان در جوانی، شکل کم وبیش یکنواختی داشت و با ماده و میدان های مغناطیسی همراه بود که اساسا در همه جهات یکسان بودند اما با گذشت زمان، توزیع ماده تاریک، ماده را به سمت خود جذب کرد و شبکه ای غول پیکر از رشته های متراکم حاوی کهکشان ها و خوشه ها را تشکیل داد که مابین حفره های وسیعی قرار دارند.
این شبکه کیهانی اولین بار در دهه ۱۹۶۰ به صورت نظریه ارائه شد و ساختار آن در شبیه سازی هایی مدل سازی شد که در دهه ۱۹۸۰ شروع شده بودند. ستاره شناسان به تازگی توانسته اند این شبکه کیهانی را ترسیم کنند و درخشش رشته های آنرا ببینند.
دانشمندان «مرکز بین المللی تحقیقات نجوم رادیویی»(ICRAR) و «سازمان پژوهش های علمی و صنعتی همسود»(CSIRO) در این پژوهش جدید موفق شدند به مشاهده تشعشعات رادیویی ناشی از امواج ضربه ای بپردازند که در شبکه کیهانی می چرخند. انجام دادن این کار آسان نبود چونکه سیگنال ها بسیار ضعیف هستند و به سختی میتوان آنها را از پس زمینه سایر گسیل های رادیویی که دائما در جهان طنین انداز می شوند، تشخیص داد.
بنابراین، پژوهشگران روی تغییری متمرکز شدند که کمتر رایج است. آنها روی سیگنال های رادیویی قطبی سازی شده تمرکز کردند که در شبکه کیهانی بعنوان نتیجه نهایی مجموعه ای از فرآیندها تولید می شوند. مناطقی از این شبکه که چگالی بیشتری دارند، از راه گرانش، ماده بیشتری را جذب خواهند کرد. همان گونه که ماده به این مناطق راه می یابد، گازهای آنجا را گرم می کند و باعث می شود که گازها به صورت امواج ضربه ای به بیرون پرتاب گردند. هنگامی که این امواج ضربه ای به حفره های بسیار سرد می رسند، این تعامل، نور رادیویی قطبی سازی شده را منتشر می کند.
این گروه پژوهشی از داده های چندین پروژه و رصدخانه، همچون «بررسی جهانی مغناطیسی-یونی متوسط»(GMIMS)، «آرشیو میراث پلانک»(Planck Legacy Archive)، «آرایه طول موج بلند اوونز ولی»(OVRO-LWA) و «آرایه میدان وسیع مورچیسون»(Murchison Widefield Array) استفاده کردند. این کار به دانشمندان امکان داد تا داده های در ارتباط با گسیل های رادیویی قطبی سازی شده را در بالای خوشه ها و رشته های وب شناخته شده کیهانی بررسی نمایند.
پژوهشگران در مورد این پروژه گفتند: از آنجائیکه منابع بسیار کمی نور رادیویی قطبی سازی شده را ساطع می کنند، جستجوی ما کمتر مستعد آلودگی بود و توانستیم شواهد قوی تری را عرضه دهیم در خصوص اینکه درحال مشاهده تابش امواج ضربه ای در بزرگترین ساختارهای جهان هستیم. این کار به تایید مدلهای ما برای توسعه این ساختار در مقیاس بزرگ کمک می نماید.
به قول این گروه پژوهشی، این مشاهدات جدید به اخترشناسان کمک می کنند تا بفهمند که مغناطیس چگونه در بزرگترین مقیاس های جهان کار می کند.
منبع: دیجیتالر
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب