تولد نوزاد از دو موش نر
دیجیتالر: دانشمندان با ایجاد چند نوزاد از دو موش نر توانستند یک نا ممکن را ممکن کنند. آنها کروموزوم Y را حذف کردند، کروموزوم X را تکثیر و سپس دو کروموزوم X را با هم ترکیب کردند و به سلول بنیادی اجازه دادند تا به تخمک تبدیل گردد.
به گزارش دیجیتالر به نقل از ایسنا و به نقل از بی بی سی نیوز، پروفسور کاتسوهیکو هایاشی، پژوهشگر ژاپنی دانشگاه کیوشو (Kyushu)، در دستاوردی که بطور قطع یک پیشرفت بزرگ در علم تولیدمثل شمرده می شود، از دو موش نر بعد از تولید تخمک از سلول هایشان، نوزاد به وجود آورده است.
هایاشی که روی توسعه درمان های ناباروری کار می کند، در سومین اجلاس بین المللی ویرایش ژنوم انسانی در موسسه فرانسیس کریک در لندن در روز چهارشنبه، از این دستاورد خود پرده برداشت.
این پژوهش که شامل تبدیل کروموزوم های جنسی XY به کروموزوم های XX ماده می شود، می تواند (در آینده) درمان اشکال شدید ناباروری را بهبود بخشد.
پروفسور جورج دیلی از دانشکده پزشکی هاروارد که در این پژوهش مشارکت نداشت، می گوید: پژوهش هایاشی منتشر نشده، اما جذاب است. انجام این کار روی انسان از موش بمراتب مشکل تر است. ما هنوز به اندازه کافی از بیولوژی منحصر به فرد گامتوژنز یا گامت زایی انسانی (تشکیل سلول های تولیدمثل) برای بازتولید کار اعجاب انگیز هایاشی در موش ها نمی دانیم.
به گفته پروفسور هایاشی، این کار در مراحل اولیه است و هم اکنون نمی توان آنرا بطور ایمن روی انسان استفاده نمود. همین طور موانعی جهت استفاده از تخمک های آزمایشگاهی برای اهداف بالینی وجود دارد.
روش این کار چیست؟
این روش شامل گرفتن یک سلول پوست از یک موش نر و تبدیل آن به یک سلول بنیادی است که می تواند به انواع دیگر سلول ها تبدیل گردد.
از آنجا که سلول ها مذکر هستند، از کروموزوم های XY تشکیل شده اند. بدین سبب گروه همکاران پروفسور هایاشی، کروموزوم Y را حذف، کروموزوم X را تکثیر و سپس دو کروموزوم X را با هم ترکیب می کنند و به سلول بنیادی اجازه می دهند تا به تخمک تبدیل گردد.
ضمن اینکه بچه موش های حاصل همگی سالم به نظر می رسیدند، طول عمر طبیعی داشتند و حتی در بزرگسالی، فرزندانی به دنیا آوردند.
پروفسور هایاشی می گوید: آنها خوب به نظر می رسند، بطور طبیعی رشد می کنند و پدر می شوند.
این فناوری جهت استفاده انسانی در دسترس نیست
پژوهشگران می گویند، هم اکنون این فناوری جهت استفاده انسانی در دسترس نیست، چونکه ایمنی و کارایی آن هنوز اثبات نشده است و معین نیست که چقدر طول می کشد تا این فناوری به کلینیک های درمانی برسد.
پروفسور آماندر کلارک، دانشمند سلول های بنیادی از دانشگاه کالیفرنیا لس آنجلس می گوید: شکاف های دانش بنیادی به عنوان مانعی برای ترجمه این پژوهش به انسان عمل می کند.
پروفسور هایاشی به بی بی سی نیوز اظهار داشت که به احتمال زیاد می توان بر موانع موجود ظرف ۱۰ سال آینده غلبه کرد و اگر استفاده از آن بی خطر باشد، می توان از آن به عنوان یک درمان ناباروری بهره برد.
این پژوهش برای چاپ در مجله علمی Nature ارسال شده است.
منبع: digitaler.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب