نگاهی به گذشته ی محبوب ترین گجت پوشیدنی؛
مسیری که ساعتهای هوشمند از آغاز تا به امروز طی کردند
به گزارش دیجیتالر، امکان دارد ساعتهای دیجیتال و هوشمند را متعلق به چند سال گذشته بدانید اما حقیقت جالب در مورد این ساعت ها اینست که تاریخچه ی تولید و توسعه‌ی آنها به چندین دهه قبل باز می گردد زمانی که فناوری کامپیوتر ها هنوز در مراحل اولیه بود.
به گزارش دیجیتالر به نقل از ایسنا، ساعت های هوشمند را به شکلی میتوان یک کامپیوتر پوشیدنی دانست. پبل، اپل، هواوی و تعداد زیادی از شرکتهای دیگر در سالهای اخیر میلیونها دلار بر روی فناوری ساعتهای هوشمند سرمایه گزاری نموده اند. امروزه، ساعت هوشمند شاید شناخته شده ترین قطعه در صنعت پوشیدنی ها باشد. با این وجود، مفهوم ساعت هوشمند اصلا جدید نیست. در واقع، تاریخچه ساعتهای هوشمند به چندین دهه قبل باز می گردد، زمانی که فناوری کامپیوتر ها هنوز در مراحل اولیه خود بود.
این ساعت ها دارای انواع، اندازه ها و خصوصیت های مختلفی هستند. با نگاهی به گذشته می توانیم سیر تکاملی ساعتهای هوشمند را مشاهده نماییم. از ۳۰ سال پیش تاکنون، فناوری های جدیدی به این ساعت ها اضافه شده است. حالا نگاهی می اندازیم به مسیری که این ساعتهای هوشمند برای رسیدن به نسخه های پیشرفته ی کنونی پشت سر گذاشته اند.
ساعتهای هوشمند مدرن یک صفحه نمایش لمسی جهت استفاده ی روزانه عرضه می دهند و یک برنامه ی تلفن همراه هوشمند در رابطه با آن هم برای مدیریت ساعت وجود دارد. عمده ی ساعتهای هوشمند حدودا از یک دهه قبل و از سال ۲۰۱۲ به بازار عرضه شدند. باآنکه قبل از سال ۲۰۱۲ ساعت هایی بدون سیستم عامل های پیشرفته مانند اندروید وجود داشتند اما این دسته از ساعت ها با عنوان ساعت هوشمند شناخته نمی شوند بلکه آنها را میتوان ساعت دیجیتال نامید. در ادامه نگاهی به اجداد ساعتهای هوشمند یعنی ساعتهای دیجیتال خواهیم داشت و به سیر تکامل ساعتهای هوشمند می پردازیم.
در واقع عرضه نخستین ساعت هوشمند به سال ۱۹۲۷ باز می گردد.
Plus Four Wristlet Route Indicator
این ساعت باآنکه شباهت چندانی به ساعتهای هوشمند امروزی ندارد اما به صورت خلاقانه ای بعنوان یک نشانگر مسیر عمل می کند.
هیچ جی پی اسی (GPS) درون این ساعت قرار ندارد اما همچنان به کاربر کمک می نماید تا از نقطه A به نقطه B برسد. یک کارتریج نقشه درون ساعت تعبیه شده است که برای مشاهده آن میتوان با بهره گیری از دو مهره کنار ساعت آنرا اسکرول کرد. شاید این ساعت به خوبی ساعتهای کنونی نباشد اما دستکم نیاز نیست آنرا هر شب شارژ کرد.
Pulsar
۵۰ سال بعد در سال ۱۹۷۲ نخستین ساعت تمام دیجیتال از شرکت همیلتون(Hamilton) وارد بازار شد. این ساعت با طلای ۱۸ عیار پوشیده شده بود. این ساعت دارای LED است و برای مشاهده ی زمان کاربر باید دکمه ی آنرا فشار می داد.
Seiko TV Watch
۱۰ سال بعد در سال ۱۹۸۲ ساعت سیکو وارد بازار شد. این ساعت هوشمند به یک آداپتور و یک جعبه گیرنده بزرگ نیاز داشت تا تصاویر بی کیفیت تلویزیون را در زیر نمایشگر دیجیتال زمان نشان دهد. جالب است بدانید که جیمز باند در فیلم اختاپوسی(Octopussy) این ساعت را به دست داشت.
این ساعت حدود ۵۰۰ پوند قیمت داشت.
Seiko Data-۲۰۰۰
تنها یک سال بعد سیکو ساعت دیگری را ارائه کرد. این ساعت می توانست یادداشت ها، البته دو مورد از آنها، و داده های تقویم را در خود ذخیره کند و علاوه بر آن بعنوان یک ماشین حساب عمل کند. جهت استفاده از آن باید از صفحه کلید استفاده می شد. این شرکت در دهه ی ۸۰ در زمینه ی عرضه ی ساعتهای دیجیتالی بسیار پر کار بود و تنها یک سال بعد از این ساعت چندین مدل دیگر هم به بازار عرضه نمود.
Sinclair FM Wristwatch Radio
دو سال بعد ساعتی با قابلیت های بیشتر ساخته شد اما متاسفانه هیچ وقت از مرحله ی نمونه اولیه عبور نکرد. ساعت ساخته شده توسط شرکت بریتانیایی «سینکلر» که سازنده ی کامپیوتر خانگی زد اکس اسپکتروم(ZX Spectrum) هم بود و با متخصصان شرکت تایمکس(Timex) کار می کرد، سه بخش جداگانه داشت. یک ال سی دی ساعت، بلندگوی پیزوالکتریک و رادیو FM. ساخت این ساعت به سبب مشکلات مالی شرکت سازنده ی آن لغو شد و تنها ۱۱ هزار نسخه از آن تولید شد.
Seiko MessageWatch
شرکت سیکو بار دیگر در سال ۱۹۹۵ با ساعتی جدید باز گشت. این ساعت نه تنها قادر به نمایش شناسه تماس گیرنده(caller ID) با بهره گیری از فرکانس های باند جانبی FM بود بلکه می توانست بروزرسانی هایی در مورد موضوعات مختلف از امتیازات ورزشی، قیمت سهام و پیشبینی آب وهوا نمایش دهد. این ساعت حدودا شبیه به دستیار گوگل، الکسا و سیری است. اما متعلق به ۲۰ سال قبل و البته نه چندان رنگارنگ.
Breitling Emergency Watch
در همان سال ساعت دیگری با خصوصیت ارسال پیام های اضطراری از فاصله ی ۱۶۶ کیلومتر عرضه شد.
این ساعت در کمک به نجات دو خلبان انگلیسی بعد از سقوط بالگرد آنها در قطب جنوب در سال ۲۰۰۳ اعتبار به دست آورد و در سال ۲۰۱۳ نسخه دوم آن ارائه شد.
Linux Wristwatch
استیو مان(Steve Mann) پدر کامپیوتر های پوشیدنی، نخستین ساعت مبتنی بر سیستم عامل لینوکس Linux را در سال ۱۹۹۸ ساخت و نمونه اولیه آن توسط IBM دو سال بعد افتتاح شد. در برگه ی توضیحات این محصول آمده بود که این ساعت بگونه ای طراحی شده که به صورت بی سیم با کامپیوتر و تلفن های همراه و سایر دستگاههای بی سیم ارتباط برقرار می کند. این ساعت هوشمند امکان مشاهده ایمیل و دریافت مستقیم پیام های صوتی را فراهم می آورد. در این برگه همینطور آمده بود: در آینده صفحه نمایش با وضوح بالا و برنامه هایی برای دسترسی به خدمات مبتنی بر اینترنت مانند اطلاعات لحظه ای آب و هوا، شرایط ترافیکی، بازار سهام و نتایج ورزشی به این ساعت اضافه خواهد شد.
Fossil Palm Pilot
به سال ۲۰۰۲ می رسیم. شرکت فسیل(Fossil) به دنبال بازگشتن به عرصه ی فناوری های پوشیدنی بود و در آن زمان فاش شد که این شرکت ساعت سازی ایالات متحده درحال همکاری با اینتل است تا پا به عرصه ی ساعتهای هوشمند بگذارد.
حدودا ۱۴ سال قبل محصول این شرکت جایزه نماشگاه کدمکس ۲۰۰۲(Comdex ۲۰۰۲) را دریافت کرد. یک نمایشگاه تجاری کامپیوتر که از سال ۱۹۷۹ تا ۲۰۰۳ ادامه داشت.
این دستگاه یک نمایشگر ۱۶۰ در ۱۶۰ و دو مگابایت حافظه ی داخلی و اپلیکیشن و دفترچه آدرس، صفحه یادداشت و یک ماشین حساب داشت.
این دستگاه همینطور یک قلم یکپارچه درون یک بند چرمی داشت.
Microsoft SPOT
شرکت مایکروسافت در سال ۲۰۱۵ وارد عرصه ی فناوری های پوشیدنی شد، اما از بیشتر از یک دهه پیش از آن، با شرکت هایی مانند سیتیزن(Citizen)، تایمکس، فسیل و سانتو(Suunto) کار می کرد. ایده ی ساخت آن عرضه اطلاعات دیجیتال به روشی بدون ایجاد حواس پرتی بود که امروزه هم هنوز شعار ساعتهای هوشمند است. مشکل این بود که در سال ۲۰۰۳، این اطلاعات به اندازه کافی مفید نبودند.
تولید دستگاههای SPOT در سال ۲۰۰۸ متوقف گردید.
Garmin Forerunner
«گارمین» جایگاه بسیار محکمی در عرصه ساعتهای ورزشی جی پی اس دار دارد. این عرصه ای است که بیشتر از ۱۰ سال در آن درگیر بوده است. Forerunner اصلی با اندازه گیری سرعت، مسافت و کالری سوزانده شده راه را برای ساخت نسخه های بعدی هموار کرد. این ساعت از یک جفت باتری استفاده می کرد که حدود ۱۴ ساعت دوام داشتند.
Nike+ Fuelband
شرکت ورزشی نایکی هم در سال ۲۰۱۲ وارد این بازار شد. ساعت این شرکت گامهای کاربر را ردیابی می کرد و در طول روز به فرد امتیاز می داد. همگام سازی خودکار آن با بهره گیری از بلوتوث و نسخه دوم آن که در سال ۲۰۱۳ ارائه شد، تنظیمات نور را بهبود بخشید تا در شرایط تاریک تر ساعت روشن تر شود.
ساعت هوشمند سونی
شرکت سونی هم در آن سال از قافله عقب نماند. در یک نگاه، ساعت هوشمند سونی با دستگاههای امروزی چندان تفاوتی ندارد. ساعت هوشمند سونی یک دستگاه همراه برای طیف گوناگونی از تلفن های هوشمند Xperia بود که نسخه اصلاح شده اندروید را اجرا می کردند. این ساعت صفحه نمایش ۱.۳ اینچی OLED داشت و به رغم این که بدون هیچ دلیل مشخصی خراب می شد، مورد استقبال مطبوعات فناوری قرار گرفت. SmartWatch ۲ در سال ۲۰۱۳ جایگزین آن شد و SmartWatch ۳ در سال ۲۰۱۵ ارائه شد.
Pebble
در سال ۲۰۱۳ کمپین ساعت هوشمند پبل(Pebble) موفق ترین استارت آپ نوپا بود. پبل که قادر به دریافت طیف وسیعی از اعلان ها است، می تواند بعنوان یک کنترل از راه دور برای تلفن هوشمند شما یا دستگاه هایی مانند دوربین GoPro عمل کند. بیشتر از ۱۰۰۰ برنامه کاربردی بر روی پبل قابل نصب بود و طراحی جالب و عجیب آن الهام بخش دنبال کنندگان این عرصه بود.
با این وجود، زمانی که بازار ساعتهای هوشمند با ورود اپل و سامسونگ رونق بیشتری گرفت، پبل نتوانست این راه را ادامه دهد.
Samsung Galaxy Gear
این ساعت آغازگر ورود سامسونگ به بازار ساعتهای هوشمند بود. این دستگاه در سال ۲۰۱۳ ارائه شد. یک سال بعد شش ساعت هوشمند سامسونگ در بازار بود. بنظر می رسد روش قابل اعتماد سامسونگ برای اشباع بازار با دستگاههای خود در حوزه ی ساعتهای هوشمند هم استفاده می شود.
ساعت اصلی Gear اولیه یک شکست اساسی بود، این محصول بسیار بدی بود که تنها برای شکست دادن اپل به بازار ارائه شد.
با این وجود، سامسونگ در رقابت باقی ماند و به رتبه دوم در رتبه بندی جهانی ساعتهای هوشمند صعود کرد.
Samsung Gear Fit
Gear اصلی راه را برای ساخت بعضی از دستگاههای Gear عالی هموار کرد و Gear Fit با نمایشگر OLED خمیده اش، گزینه ی شگفت انگیزی برای بازار بود که در سال ۲۰۱۴ وارد بازار شد.
این دستگاه در نمایشگاه کنگره جهانی موبایل سال ۲۰۱۴ به همراه دستگاههای Gear ۲ و Gear ۲ Neo رونمایی گردید.
Moto ۳۶۰
موتورولا هم در سال ۲۰۱۴ وارد این عرصه شد. Moto ۳۶۰ به لطف طراحی گرد خود، بسیار بیشتر به یک ساعت شباهت داشت.
Moto ۳۶۰ ۲ در سال ۲۰۱۵ و Moto ۳۶۰ Sport در سال ۲۰۱۶ ارائه شد، اما این ها آخرین مواردی بودند که در شرکت موتورولا شاهد بودیم.
Samsung Gear S
Samsung Gear S یک ساعت هوشمند با یک نمایشگر بزرگ بود که در سال ۲۰۱۴ ارائه شد.
این دستگاه دارای اتصال ۳G بود که نوید دهنده قابلیت کار با ساعت بدون احتیاج به تلفن همراه هوشمند بود. این نخستین مورد در ساعتهای هوشمند سامسونگ بود که نیازی به یک تلفن همراه گلکسی نداشت.
این ساعت با رزولوشن ۳۶۰ در ۴۸۰ که در آن زمان بهترین بود و هنوز حرفی برای گفتن دارد ارائه شد. با این وجود، پوشیدن یک نمایشگر بزرگ مناسب به نظر نمی رسید و راحت نبود.
اپل واچ از سال ۲۰۱۵ تا به امروز
در حالیکه جهان انتظار داشت که این ساعت iWatch نامیده شود، اپل واچ به صورت رسمی در ماه سپتامبر ۲۰۱۴ برای تعدادی از مردم رونمایی گردید.
باآنکه اپل واچ نشانگر عصر جدیدی از ساعتهای هوشمند بود اما نسل اول ساعتهای این شرکت فاقد جی پی اس بودند، برنامه ها باید از نسخه های آیفون پشتیبانی می شدند و نمی توانستند به مجموعه سنسورهای اپل واچ دسترسی داشته باشند.
اما ساعتهای اپل راه درازی را از آن زمان طی کرده اند. طی شش سال به اپل واچ سری ۶، تلفیقی از امکانات تناسب اندام، حالت های ورزشی، اعلان ها و اپ استور افزوده شد.
فراتر از ساعت
شرکتهای سازنده ی ساعتهای هوشمند امروزه قابلیت های جدید و متنوع زیادی پیدا کرده اند. از این ساعت ها میتوان برای سنجش ضربان قلب، تشخیص احتمال سقوط کاربر، بررسی میزان استرس، اندازه گیری اکسیژن خون و بسیاری موارد مهم و حیاتی دیگر استفاده نمود. این مسیر ادامه دارد و مشابه سایر فناوری های جهان، هیچ کس نمی داند که ساعتهای هوشمند پیشرفته در آینده چه ظاهر جدیدی به خود می گیرند و چه قابلیت هایی به آنها اضافه می شود.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب